Σκοπός του βιβλίου είναι να εφοδιάσει τον αναγνώστη με όλο το απαραίτητο θεωρητικό και αναλυτικό υπόβαθρο που είναι αναγκαίο για να κατανοήσει τη διαδικασία της ανάπτυξης και της μεγέθυνσης όπως την αντιλαμβανόμαστε στις αρχές του 21ου αιώνα. Για το σκοπό αυτό παρουσιάζεται η θεωρητική γνώση που υπάρχει γύρω από την ανάπτυξη και τη μεγέθυνση μέχρι και τη μετά την κρίση του 2008 περίοδο έως και τις αρχές του 2017.
Όλοι σχεδόν οι σημαντικοί πατέρες των οικονομικών είχαν και έχουν στο επίκεντρο της προσοχής τους τη διαδικασία της ανάπτυξης και της μεγέθυνσης ανεξαρτήτως εάν οι επί μέρους θεωρητικές τους κατασκευές είχαν πολλές φορές ειδικότερη στόχευση. Έτσι σε όλες σχεδόν τις σημαντικές επιστημονικές συμβολές στην οικονομική επιστήμη εντοπίζονται συμπεράσματα τα οποία αφορούν στη διαδικασία της ανάπτυξης και της μεγέθυνσης. Οι συμβολές αυτές καλύπτουν μια σειρά από επιστημονικούς χώρους και υποπεδίων και έχουν διαμορφώσει τη σύγχρονη εκδοχή του επιστημονικού αντικειμένου της ανάπτυξης και της μεγέθυνσης. Ορισμένες φορές οι συμβολές αυτές είναι τόσο σημαντικές ώστε έχουν διεκδικήσει την απόλυτη ταύτισή τους με την έννοια της μεγέθυνσης (π.χ. η νεοκλασική θεωρία της ενδογενούς μεγέθυνσης). Πάντως στις περισσότερες φορές οι μονομερείς ταυτίσεις δεν άντεξαν μέσα στο χρόνο. Εξάλλου, είναι εξαιρετικά κοινό το φαινόμενο που παρατηρείται ότι παλαιότερες θεωρητικές συμβολές επανακάμπτουν σε ισχύ ενώ νεότερες δε βρίσκουν το δρόμο τους στην ευρύτερη αποδοχή. Έτσι, η ανάγκη μιας πλουραλιστικής θεώρησης που θα συμπεριλαμβάνει τις βασικές απόψεις είναι περισσότερο από ποτέ επιτακτική.
Λίγο πριν και ιδίως μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο επικράτησε στην οικονομική επιστήμη, όπως και σε όλες σχεδόν τις επιστήμες, μια εμβάθυνση καταμερισμού εξειδίκευσης οπότε και εμφανίστηκαν επιστημονικά υποπεδία όπως η μικροοικονομική, η μακροοικονομική, το διεθνές εμπόριο, η οικονομική ιστορία, τα οικονομικά της ανάπτυξης και τα οικονομικά της μεγέθυνσης. Έτσι διασπάστηκε ο αρχικός χαρακτήρας της πολιτικής οικονομίας που αναπτυσσόταν ως μια συνολική διαχείριση των οικονομικών προβλημάτων. Παράλληλα, ο χώρος της οικονομικής επιστήμης περιχαρακώθηκε απέναντι στις όμορες επιστήμες: έτσι η πολιτική, η ψυχολογία, η ανθρωπολογία και η βιολογία δεν επιτρεπόταν να επικοινωνούν με τη βασική οικονομική σκέψη παρόλο που το πλέγμα των ανθρώπινων και κοινωνικών αλληλοεπιδράσεων έκανε φανερές αυτές τις αλληλεπιδράσεις ιδίως όταν αναφερόμαστε στην οικονομική αναπτυξιακή μεγέθυνση.
Η διάσπαση της χρήσης των αναλυτικών εργαλείων έβαλε σε δοκιμασία τη συνολική θεώρηση της διαδικασίας της οικονομικής μεγέθυνσης και συνέβαλε στο να αυξηθεί η δυσκολία εξαγωγής μιας αφαιρετικής συμπερασματολογίας με ισχυρή διαγνωστική δυνατότητα. Έτσι, όταν εμφανίστηκε η κρίση του 2008, οι επιστήμονες οικονομολόγοι και η παγκόσμια κοινότητα βρέθηκαν απροετοίμαστοι απέναντι στην εμφάνιση και στην αντιμετώπισή της παρόλο που η συσσωρευμένη γνώση για την αντιμετώπιση μεγάλων κρίσεων, όπως της Μεγάλης Ύφεσης της δεκαετίας του ’30, τους είχε οπλίσει με μεγάλο όγκο γνώσεων και εμπειριών.
Όμως η εξαιρετική εξειδίκευση και η περιχαράκωση της οικονομικής θεωρίας και σκέψης δεν είχε ως μοναδικό αποτέλεσμα την απουσία γενικών θεωρήσεων με ισχυρή προβλεπτική ικανότητα. Εξάλλου αυτό μπορεί να οφείλεται και σε θεμελιώδεις αδυναμίες του θεωρητικού πλαισίου που ενδεχομένως δε γνωρίζουμε ακόμα. Οι αρνητικές συνέπειες του κατακερματισμένου τρόπου επιστημονικής σκέψης επεκτείνονται και στην ικανότητα του ερευνητή να αντιλαμβάνεται τις γενικές αλλά και τις ειδικές επιπτώσεις των αναπτυξιακών ζητημάτων και των ζητημάτων μεγέθυνσης, όχι μόνο στο χώρο της οικονομίας αλλά και στις όμορες επιστημονικές περιοχές όπως της ψυχολογίας, της ανθρωπολογίας, της διοίκησης, της πολιτικής, της κοινωνιολογίας, κ.λπ. Σε περιόδους λοιπόν όξυνσης των προβλημάτων και πολλαπλασιασμού των πάσης φύσεως φαινομένων διάχυσης από μια οικονομία σε άλλες, είναι εντονότερη η ανάγκη απαίτησης συνολικών θεωρήσεων διαχρονικά και διεπιστημονικά.
Για αυτό στο βιβλίο αυτό υιοθετεί και μια γενική και ολοκληρωμένη αντίληψη της ανάπτυξης και της μεγέθυνσης. Στο πλαίσιο της αντίληψης αυτής, τα επιστημονικά υποπεδία επιτρέπεται να επικοινωνούν με τον πυρήνα της οικονομικής θεωρίας και πολιτικής όπως επιτρέπεται να επικοινωνούν και με τις όμορες επιστήμες. Έτσι διαμορφώνεται μια συνολική εμβάθυνση στα επί μέρους αντικείμενα.
Το βιβλίο αποτελείται από τέσσερα μέρη: Στο πρώτο περιλαμβάνονται μεθοδολογικά ζητήματα που είναι απαραίτητα για την απρόσκοπτη επιστημονική παρακολούθηση του αντικειμένου. Στο δεύτερο περιλαμβάνεται η ανάλυση κρίσιμων εννοιών που και πάλι είναι απαραίτητες για την κατανόηση του φαινομένου της οικονομικής ανάπτυξης και μεγέθυνσης. Κοινός τόπος τους είναι το γεγονός ότι πρόκειται για έννοιες – «δάνεια» από συγγενείς επιστήμες όπως οι θεσμοί, το πολιτισμικό υπόβαθρο, η πολιτική, τα πολύπλοκα συστήματα, κ.λπ. Στο τρίτο μέρος αναλύονται τα βασικά σημεία της οικονομικής σκέψης που σχετίζονται με την ανάπτυξη και τη μεγέθυνση και στο τέταρτο μέρος αναπτύσσεται η διεθνής οικονομική αρχιτεκτονική και το ενοποιημένο πλαίσιο χρηματοπιστωτικών συναλλαγών.